Çare Şiiri - Vedat Koparan

Üzülebilirliğime izin verdim
Sevgide sevdim
İçimdeki sevgi arsızı çocuğu
Doldurman doyurman için
Ben hep hazırdım
Diğer yanım yolculuklara
Benim olmayan sevdana..
Bilirim hep sevgi
Kendi içinde acıyı da getirir
Her aşkta kaç ah
Büyütür varlık içinde yoklukları
Olmadık bir rüzgar her an çıkar
İnsan gururdan
Ne çok şeyi yakar yıkar
Ben kendimi hep ötemden öte
Daha az sevmişken
En fazla sen demişken
Her şeyi senle başlatıp
Mavileri denizde uyuturken
Yüzdürürken gemileri
Küpeştesinde yıldızları düşürürken
İndirirken bulutlardan gecenin perdesini
Senle geceleri kapatırken
Tükenmek bilmezlerle çoğaltırken
Tükenmeye yüz tutan solgun bir günde..
Parlak çiçeğim boynunu büktü
Kaç gündür yoksun
Suyu da eksik kalmış
Çaresizliğin çaresizliğinde
Sendin yaşam sevinci direnci
Gecenin gökyüzü güzellikleri de kıstı ışıklarını
Bir mevsim kaçağına mavilerin sevgisizliğinde
Karaları kararan geceleri indirdin ya
Ben nede çok isimsiz adalara gittim
Ne çok dağların doruklarında gözlerinin renginde
Ne çok mavileri karaları içtim sensizliklerde
Hadi yüreğim hadi toparlan gün açtı bile
En çaresizliğimde de çare bende..!

Vedat.K 07.09.2003 (21:44)) (2000 lere düşen iz düşümü zamansız mekansız hoyrat duygu kaçaklarından.)