Çare Şiiri - Münevver Erilmez

Her şiirin bir hikâyesi vardır yaşanmış. Yıl 2003 Mevsim ilkbahar. Nişanlı olan kızımızın düğün hazırlıkları var. Tüm aile düğüne odaklanmıştı. Davetiyeler basıldı, uzaktakilere postalandı. Bu arada altıncı hissim, doktora gidip mamografi çektirmemi istedi. Ağrı, acı ele gelen bir kitle yoktu. Çekilen mamografi incelendiğinde kanser olduğu, sol göğsümün alınması gerektiği söylendi. Marmara Üniversitesi Hastanesinde Profesör olan arkadaşımı telefonla arayıp durumu anlattım. Ertesi sabah hastanede olmamı söyledi. Meme Cerrahisi Servisine yolladı. Akşam dört’te meme cerrahı arkadaşı bizi karşıladı. Filmi incelediğinde; Hastalığın 2.inci evrede olduğunu, düğünü bekleyemeyeceğimizi söyledi. “Düğünü de erteleyemeyeceğiz ameliyatı da, her ikisinin de ertelenmesi seni sona götürür” dedi. 13 Mayısta ameliyata alınacaktım zira 25 Mayısta kızımın düğünü vardı. İstanbul dışına gelin gidiyordu. (Astım, kalp, şeker, meker bir de tansiyon) . Onca hastalığıma rağmen, başarılı bir ameliyat geçirdim. Ameliyattan önce ve ameliyat sonrasında eşim, çocuklarım, arkadaşlarım, öylesine sevgi çemberine almışlardı ki; Dikişler alınıp, beni ameliyat eden doktorun kontrolüne gittiğimde çok şaşırdı. Seninle aynı gün ameliyat ettiğim hastamın hiçbir hastalığı yoktu, sadece göğüs ameliyatı idi ama yarası kapanmamıştı.Doktorum, Senin onca hastalıkla, bu kadar çabuk iyileşmeni neye bağlıyorsun dediğinde,” Çare” isimli şiirim doğdu. Her derdin ilacı sevgi, Yaradan’a yaratılana, Derde deva olana Yoktan var olana, Her derdin ilacı sevgi Dağlarda çiçeklerde, Gökte uçan kuşlarda, Denizde, balıklarda, Tüm dertlerin ilacı sevgi, Ormandaki ağaçlarda Geyikte, karacada, Bebekteki çığlıkta Güne merhaba diyene, Ben de varım, ey dünya! Yaşamaya, yaşatmaya, Tüm sevgileri paylaşmaya, Hep birlikte,doyasıya...