Cara Şiiri - Zafercan Öztürk

Bir mektuba döker gibi içimi, sana döküyorum yine,
Sen okursun beni öyle değil mi Cara?
Sen diğerleri gibi değilsin, sen bambaşkasın.
Beni bir gün seveceksin öyle değil mi Cara?

Ah Cara, adını nasıl da yazmak istiyorum şimdi satırlarıma.
Ama yazmasam da sen anlarsın öyle değil mi Cara?
Güneş daha batmadı, karanlık çökmüş değil.
Şimdi çıksan yola, gelirsin yanıma be Cara.

Korkuyor musun? Neyin tedirginliği bu?
Yoksa beni istemiyor musun Cara?
Sakın söyleme, inan ki buna dayanamaz kalbim.
Sakın beni yalnız bırakma, olur mu Cara?

Bulutların üstünde koşar mıyız birlikte?
Yıldızlara dokunur muyuz beraber Cara?
Adını okyanuslar boyu bağırsam, çağırsam,
Bir gün sesimi duyar mısın sen de Cara?

Ah Cara, sevilen kadın, sevgili,
Sesin yine kulaklarımda çınlıyor Cara.
Bu gece de rüyalarıma girecek misin?
Girmeyeceksen beni boşuna uyutma Cara.

Tekrar görüşeceğiz öyle değil mi?
Ellerini tekrar tutacağım değil mi Cara?
Hadi bir şeyler söyle bana, sessiz kalma.
Beni nasıl da mecbur bıraktın sana be Cara.

Sana gül diyemiyorum Cara,
Bir gün solup gideceksin diye.
Sana su diyemiyorum Cara,
Bir gün buharlaşıp kaybolacaksın diye.
En iyisi mi ben sana Cara demeye devam edeyim,
Nasıl olsa sen beni anlarsın değil mi Cara?