Adam var gücüyle bağırıyordu!
Sesinin cılız halinden uzak.
Saklandığını çok sonra idrak ediyordu,kendince yenilmiş
yitik bedeninde.
Adam olanca gücüyle bu kez de susuyordu;
Sesini çok daha evvel kaybettiğini bilmeden!
Kendini görünür zannediyordu, gövdesini çok önce sakladıklarını unutup.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim