Caprichos Şiiri - İsmail Aksoy

Caprichos

Hava kararıyor Huelva’da: isli palmiyeler
ve tren düdüklerinin telaşlı
gümüş beyazı yarasaları.

İnsanlarla dolu sokaklar.
Ve gözünün terazisinde dikkatle tartıyor son gün ışığını
kalabalıkta acele etmeye çalışan o kadın.

Ofisin pencereleri açık. Hâlâ işitiliyor
içerdeki atın yere vuruşları.
Mühür toynaklarıyla o yaşlı at.

Ancak gece yarısından sonra sokaklar boşalıyor.
Nihayet mavidir bütün ofislerde.

Yukarıda, uzayda:
sessizce dörtnal gider, kıvılcım saçar ve siyahtır,
görülmemiştir ve bağlanmamıştır,
atmıştır sırtından süvariyi:
işte benim “At” ismini taktığım bir takımyıldız.

[“YOLDAKİ SIRLAR”dan (1958)]

Tomas Tranströmer (1931-2015, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy