Çapanoğlu Şiiri - Seyit Ahmet Polat

ÇAPANOGLU Yozgat lı yım soyum sopum bilinir Alın yazım böyle, boynum bükülür Sorgun ve Sarıkaya dan gidilir Yukarı Sarıkaya, köy bulunur Kör Necip lakabım, sorulur köyden Çapanoğlu çıkar, bak temelimden Suyu soğuk, havası sert, buranın İlmek, ilmek, tarih kokan, sokağın Çapanoğlu mu, az düşün, ahbabım Her taraf ondan sorulur bu yerde Demirci ler diye lakabım köyde Çapanoğlu dur baksan temelimde Her yere, ününü, namını, salmış Yiğitlik mertlik ne, ondan sorulmuş Yalan, yanlışı, hayattan çıkarmış Yaşlısı, genci bilirler bu yerde Kör necip diyerek lakabım köyde Çapanoğlu çıkar bak temelimde Zaman buldukça, düzenli giderim Buranın her şeyini çok severim Soğan, peynir, yufka sararım yerim Sevgi muhabbet kokar bizim bu yerde Kör necip dedin mi düşün bir dur da Çapanoğlu çıkar bak temelimde Burayı yaza, yaza, bitiremezsin Sevgiden başka bir şey götürmesin Dağını, taşını inan çok seversin Bir görsen bir daha, görmek istersin Kör Necip ki, biraz düşünmelisin Çapanoğlu tabi ki benim neslim Burada kin, nefret yoktur arama Çok özlüyorum, merhem yok yarama Gidene sorar, aç, susuz mu, amma Soysuza bir korku, salar bu yerde Kör Necip dediler, benim dedeme Çapa oğlu derler benim nesline Hızır dua etmiş, yoza, yoz katmış Kaptan süt taşmış, Hızır a, ulaşmış Görenler, duyanlar buna çok şaşmış Yozgat olmuş günümüze ulaşmış Polat kör Necib torunuyum bende Çapanoğlu çıkar bak, temelimde Dertleri kul hem de Ümmet olmakmış Dosta güven, düşmana korku salmış Ne derse desin, hakkı yaşamakmış Bize düşen de, DUA yollamakmış Fatiha okuyalım tüm ölümüze. Bir bak, Çapanoğlu sun, belki sende A. Polat