Yalnızlığın kasveti üzerine çöktüğünde, hafızası esir alır insanı.
Geçmişin örümcek tutmuş, yaş almış anıları.
Zincirleri öterek toplanan bir çapa, günyüzüne çıkan paslı bir demir parçası.
Oldukça ıslak, bir o kadar ağır gelir, yaşamın hatırası.
Dokunmak istemezsin ellerin kirlenir, yüreğin kanar.
Aklın tutmak ister, ellerin geri salar.
Kayıt Tarihi : 17.12.2017 01:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)