Canyürek Şiiri - Ramazan Belikırık

Bir gün bende eririm bu şehrin caddelerinde
Uykular taciz altına alırken gözlerimi
Rüzgarın anlattıkları bitmiş saçlarında
Bulutsuz gözlerin uzaklaşıyor benden

Herkes yabancı bu şehirde
Kaldırımlar arabalar
Sokak lambaları boyacılar
Kimsesiz çocuklar korkuluklar
Ve gönlüme yıldırım gibi düşen
Kör kahkahalar

Kendimi yalnızlık zindanında bulurum
Gözümü ne zaman açsam
Sessiz duvarlar
Sensin çare
Yüreğin anla
Yüzümü yolarım ellerimle
Sararır solarım
Seni sorarım her bakan yüze

Unutma canyürek
Gereksin bana
Sen gerek