Ben bugün sana yoruldum
Ama sanma ki sensizliğe boyun eğdim
Bugün yokluğuna taktım kafamı acıdı yüreğim
Ama yinede sensizliğe pes etmedim cantanem.
Anlamsız kılsa da gidişini sebepler
gözüme ilişti gözün
içimde infilak saati!
yasak baktın nikotin sıcaklığıma,
bir sigara daha yaklaşıyor bahar...
ellerin yanında değil,
gemiler kalkıyor avuçlarından
Devamını Oku
içimde infilak saati!
yasak baktın nikotin sıcaklığıma,
bir sigara daha yaklaşıyor bahar...
ellerin yanında değil,
gemiler kalkıyor avuçlarından
Hüznünüzü, duygularınızı paylaşmak istiyorum. Acılar paylaştıkça hafiflermiş. Size sabır, oğlunuza rahmet diliyorum. Nur içinde uyusun.
Hepinize çok çok teşekkür ederim sevgili dostlar
seven sevdiğini hiç bir zaman unutamaz güzel bir çalışma tebrikler hocam
Ayrılığın hüznü çökmüş dizelerde.Alışmak imkansız ama çare yok.Akıcı ve güzel bir çalışma.Yürekten kutlarım.sevgilerimle.++ant
Tekrar şiirde olmak güzeldi. Hüznünüzü paylaşmak için geldim bu sefer... Kutlarım yürekten. Sevgimle...
İnsan hüzünlüyken, kurduğu cümleler bozgun yemiş gibi, söylediklerine de bir anda böyle hüzün bulaşıveriyormuş.
'CANTANEM' şiirini okuduğum günden beri, hep böyleyim işte...
Meğer, benim gibi senin de kanıyormuş için... Hani artık bizden gitmeyecek olan o sonbaharın kurumuş yaprakları döktüğü gibi, bende içimi döküyorum sana şimdi...
Aslında bu benim, sonuna kadar anlatamadığım ve o sonda kendimi hiç tanıyamadığım tek hikayem...
Hayatımın bir anı, belki de benim için son anı olan o sahne, takıldı kaldı gözlerimin önüne...
Bu benim, ne yaptım, ne söyledim, ne dualar ettimse de değiştiremediğim hikayem...
O uğursuz kalabalıkla çevriliyken dört bir yanımız, dünyalar girmeden aramıza, yüreğimden, hayatımdan koparıp, omuzları üzerine aldıkları sadece O değildi! Yitip giden hayatım! Son bulmuş nefeslerim de vardı içinde. Bizi koparmak için toplanmıştı sanki o uğursuz kalabalık. O kalabalığın hareketlendiği anlar yok mu? Kaç göz, kaç yürek dayanır bu gördüklerine?
Ne söylenebilir ki o anlar için?
Bilirim, bahar gelse de yeşersek diyen ağaçlar gibi bekleyip dursak da, o baharlar artık unuttu bizi... Yıllarca hep ağladım! Hani şu bebeklerin yeni yürümeye başladıkları zamanlar, her düştüklerinde biri beni kaldırsın diye ağladıkları gibi... Bende içimden sessizce ağladım...
Göz yaşlarımı kim gördü dersin? Hiç kimse! Bir ben gördüm, bir de her dem yanan yüreğim...
Unutmak o kadar zor ki! O kadar imkansız ki! O kadar anlatılmaz ki!
Şimdi seni, anlaması gerektiği gibi bir ben anlıyorum dersem, inanır mı sevgili arkadaşım?
Veya; anlattıklarımızın kaçını anlar, ne kadarını hissedebilirler ki bu acının? Çok zor bu acıyı içinde tutarak yaşamak...
Sevgili arkadaşım, dostum! Şimdi bana hakkını helal et... Yürek acını yeniden gözlerinden düşürdüğüm için...
Dilerim Rabbimden... Yavru canını, Rahmetiyle kucaklayıp, cennetlerinde konaklatsın... Meleklerini yoldaş etsin inşaAllah gözünün nuru Can tane'ne...
üzsede dizeleri kutlarım
çok güzel olmuş
başarılı çalışmalarınız
kendine has öz güveniyle
bütün okuyucusuna
kendini hatırlatacak nitelikde
güzel bir paylaşım olmuş
kutlarım yürekten.yüreğini
Ana ah ana hiç unutur mu hiç unuttururmu mümkün değil ana kelimesi geçen her şiir her makale her yazı baş taçıdır aynen şiiriniz gibi yürekten kutluyorum sefayla okudum on puan tam puan efendim dua ile kalın
Kaybedilen bir değerin anım sanmasıydı.Kültürel değerlerin güzel anlatımıydı beğeni ile okudum. ++ tebrik ederim selam size.
Bu şiir ile ilgili 35 tane yorum bulunmakta