Çantalı O Kız Şiiri - Aykut Yılmaz

Aslı ölmek bunun bu yaşta,
Gömülmek toprağa, daha
Daha dün gördüm aynada,
İki tel beyaz var saçımda,
Burda herşey aynı, ben aynı yolda.
Her sabah seni görüyorum,
Her sabah okul çantasıyla,
Aynı sen....................,
O kız.
Hani bir hatırlasan,
Sen çıkardın evden.
Zaten ben pencerede nöbet,
Hemen fırlardım evden,
Ardımdan bağırır benim canım annem,
Oğlum yavaş git, düşersin.
Anne geç kaldım.
Der fırlardım evden.
Koşarak yan sokaktan önüne,
Bak sen şu tesadüfe,
Eftelyam günandın, işte
Göremediğin bu,
Kaderi ben yazardım koşarken.
Yanında ağır ağır yürüyorum,
Şu okulun yolu da ne kadar kısa diyorum,
İlk üç dersi dinlemiyorum, hele birde,
Sınav varsa, bir dörtlük daha yazıyorum.
İşte hayat adım adım büyüyoruz.
Çoçukca bir duygu bu biliyorum.
Çoçukca bir sevgi bu unutamıyorum.
Hey gidi yıllar,
Daha ne kadar hatırlarım anıları.
Daha ne kadar duyarım senin özlemini,
O pencerede, nöbetlerim bitmiyor.
Günler sensiz geçmiyor,
Dün gece de rüyamda gördüm seni,
Koşuyorduk beraber,
Ama çantamız yok.
Annem de yok,
Burası neresi, Okula gidende yok...