Cansuyu Şiiri - Metin Soydeveli

bir göl durgunluğunda yaşam
yıllanmış bekleyişlerin burukluğunda
sen güne/şe özlemli, bense her üçünüze

sen üzüm olmalısın, ya da nar
cansuyum, teninde misket kokusu,
gözümde tüten, narına yandığımsın

ateşin diliyle konuşur,
anlatırsın dile gelmeyenleri
değsen dudağıma

sürmüşüm cezveleri ateşine
demliyorum günah kokulu öküzgöz’lerini

kestim cefaları parmaklarımdan
sefam olsun…
uzattım saçlarımı; şerefine…

anamazsam adını son nefeste
ıslayıp pamukları, sürsünler seni,
cansuyu yerine, çatlayan dudaklarıma

'İnsana Gömülür Aşk' Kitabımdan