Cansuyu Şiiri - Sinan Oğuzhan

CANSUYU

Bir şafak vakti saklanmıştım,
Merhametli kolların arasına.
Ürkek bir çiğ tanesiydim,
Kör karanlıklar kadar hoyrat,
Bulanık akıntılarından kopan.

Mahmur mahmur uyanırken,
Bizi selamlayan, sevda güneşiydi;
Sarmaş dolaşken ayıran da.
Açılmasaydı kolların keşke,
Yine öyle elleri soğuk,
Bir asi çiğ tanesi kalsaydım.
Yakacağı sevgi, sıcak yüreğinde.

Lakin kururdun, solardın.
Yakardım o vakit,
Daha serpilemeden seni.
Soğuk ve acı ben,
Gonca ve taze sen.

Ben buhar olup olgunlaşacak,
Sen açılıp serpilecektin.
Çileli ebrular içinde,
Bir damla rahmet ben,
Sevda çiçekleri âleminde,
Bir serpil gül sen...

Kızgın karayelin kucağında,
Sevda nameleri söyleyerek,
Dolaşacaktım üzgün üzgün,
Ta ki...

Ta ki susadığında bir gün,
Suskun bir akşamın kızıllığında,
Neşeyle ineceğim yeryüzüne,
Sevda sıcağı bir kıbleyle.
Sevdalılara rahmet ve yoldaş,
Sana evet sana yeniden
Bir ılık can suyu olacağım.

24.11.1995 – 00.24
Prekeşkül / BAKÜ