Ben yoksulca alırken nefesimi
Sen bambaşka bir şehirde
Nefesin nefesime uzak
Umursamaz bir hayat yaşıyorduk ikimiz
Sen şimdi nerde, ya ben ben nerdeyim
İnsanı ağlatan nedir?
azen eski bir dost ya da yenisinin eskimesi
Ya da şöyle hüzünlü bir şarkı
Sebep olur damlacıklarıma
Tekrar yemin ederek
Yaşamaya çalışmak
ölümün çığlıklarıyla dans etmiş hayallerim
duymuşluklarla, duymamışlıklarla
sevmişliklerle, sevmemişliklerle
hayatım hep bir şeyi ummakla geçti
az kanaat etmeyip çoğu isteyerek
senden seni değil, yüreğini isteyerek
Bu bir dönüşün hikayesi
Belki de yok oluşun
Bu umuda açılan son perde
Belki de bir daha açılmayacak
Bu perde insafsızca yırtılmış
Bu son perde nefretin, esaretin.
Akıp gidiyor zaman belki de boşa
Yıllar umursamaz, günler acıtıcı
Her şey boş sen yoksan
Sen yoksan:
Ben yalancı, ben umursamaz
Karanlık günlerimin güneşi
Her gece hüzün bekçisi bekler kapımda
Geçen ylları düşünür, hüzünlenirim
Kayıp beni bulamadığıma üzülür, hüzünlenirim
Sevdayı düşünüp, sevdamızı düşünüp, hüzünlenirim
Olamayışımızı düşünüp, hüzünlenirim
Her an bir şeyler kırılıyor kalbimde
sessizce sürgün ettim seni kalbimden
olmayacak bir rüyaya koşarken birlikte
hiç umulmayacak yollara saptık
kalbimin atışlarını duyarken sende
şimdi boşa bakan bir çift göz kaldı
Korkunun sevdasıyla sarıldığım bir avuç dua
Beni koruyan bu günlerde
Yıkılarak gösterdiğim gururum
Canlı ölümüm sana hediyem
Gönderdiğin o öksüz mektuplarda yok artık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!