Cansu Hanım? Şiiri - Marji Süleyman Çağlar

Oysa her şey hazırdı. Nerede buluşacağımız, nerelerde dolaşacağımız hatta yorulduğumuzda oturacağımız cafe bile belliydi. Hava zaten güzeldi. Önce gezerdik muhtemelen buram buram sen kokan bu şehirde. Sonra önceden her şeyini ayarladığım cafe'ye gidecektik. Girişte soldaki masaların birine buyur edecekti bizi kısa boylu küt saçlı olan garson kız. Yalandan bi sipariş alacaktı ve ben her zamanki gibi "az şekerli" olsun lütfen dedikten sonra sen "orta şekerli" bir Türk Kahvesi isteyecektin. Günlük mevzulardan bahsedecektik. Sen yolculuğumun nasıl geçtiğini soracaktın, ben ise dersinin nasıl geçtiğini. Hiç beklemediğin anda, tam da ikimizin de sustuğu zaman yine aynı garson kız elindeki çiçek buketiyle yanaşacaktı masamıza. Tabi senin sırtın dönük olduğundan fark etmeyecektin bunu. Kendini Pink'in "Just Give Me a Reason" şarkısına öyle güzel kaptırmıştın ki çünkü, İnan garson kız gelmese saatlerce konuşmadan izleyebilirdim seni öylece.. Garson kızın Cansu Hanım demesiyle irkilecektin, sonra "Bu güzel nadide çiçekler, sizin gibi bir prensesin ellerinde hayat bulması için, karşınızda ki Bey'den size ufak bir armağan olarak bağışlanmıştır." sözleriyle kısa bir şoka girecektin. Garson kızın gitmesiyle çiçeklere bakıp kuru bir teşekkür edecektin, hemen arkasından da ne gerek vardı buna ve bunları ne ara planladın diye hayıflanacaktın. Oysa ben bunları duymayı değil bana sıcacık, kısacık ve sevgi dolu sarılmanı arzu ederdim.
Çiçeği incelerken bir de not bulacaktın üstün de; "80 km'lik mesafesi vardı özlemenin. Buna bir tren bileti çare oldu. Peki ya kalp'ler? Kalpler de razı olacak mıydı buna? Neyse bi kahve? " yazılı kağıdı okurken kahvelerimizi getirecekti yine aynı garson kız. Kahvelerimizi ikram ettikten sonra bir de laf vurduracaktı sana Çok Şanslısınız diye. Bende garson kıza dönüp asıl şanslı olan benim diyecektim.
Ama diyemedim...
Şayet açsaydın telefonunu, attığım mesajlara cevap verseydin yahut her şey haddinden fazla güzel olabilirdi. Hatta şuan yaşadığım tren yolculuğunda sana bu satırları yazmak yerine, seninle konuşuyor bile olabilirdim. Neyse illa seveceksin diye bir şey yok tabi, benimkisi sadece gelin güvey olmak. Ne demişti şair "Seni ne kadar sevdiğimi kağıt, kalem anlatmaz. Seni ne kadar sevdiğimi bana sarılınca hissetmelisin." Sen, sen bana sarılmadın ki hissedesin.