Cansızım Şiiri - Hatem Mahmutoğlu

Yine kalemim elimde
Satırlara düşen aşkın görünmez
Gözyaşları ıslatmadan damla damla
Yazılarım okunaksız ve karmaşık
Titriyor parmaklarım ve yüreğim
Can damarım kurumuş cansızım yar sensizim

Ruhum yorgun bedenim bitkin
Garip bir sessizlik sinmiş benliğime
Oturmuşum bir parkın orta yerine
Elerlim böğrümde öptüğün o
Sevdiğin gözlerim ıslak
Aşkın gözyaşı damlıyor İstanbul un sokaklarına
Sokaklar sessiz can damarım kurumuş cansızım ya
Ben sensiz
İstanbul dayım gecenin bir yarısı bir elim cebimde diğerinde
Bir sigaram yürüyorum bezgin adımlarla yavaş yavaş
Aşkın göz yaşı düşüyor damla damla yokluğun geziyor
Sensizlikten tüm can damarımda sensizim yar cansızım cansız
Nice sevdalara şahitlik eden ey İstanbul sokakları
Sakla gözlerimden düşen damlaları görmesin zalimler
Acizliğimi bilmesinler sensiz ligimi bil ki ey yar
Sensiz İstanbul da virane âlemde harabe
Ben ki bastığı yeri titreten bir sana olmuşum divane
Taşıyamadığın aşkın gözyaşı karışıyor akan sellere
ey yar şunu iyi bil ki sen magdurupta
Mutluluk resimleri çizsen de mavi mavi
Kahkahaların yankılansa duvarlarda
Sen ki bana ait bile olmasan
Ey yar unutma sakin unutma mağşurub da
Senin için ağlayan bir çift göz var
Ve senin için elerlini sema ya kaldırmış
Hep gülmen mutlu olman için rabbine
Yalvaran koca bir yürek var unutma ey yar unutma