Cansız Kaldım Şiiri - Yasin Uçgun

Zaman durdu sanki,geçmiyor bir saniye bile
Gözlerim kayıp boşlukta bir yerlerde.
Ellerim,titriyor bilmediğim bir nedenle.
Sigaram sönmüş,saçımda kepekler
Radyodaki şarkı kendi halinde
Kulaklarım duyamaz olmuş,seninkinden başka sesi
farkettim.

Aniden çıkageldi karanlığın içinden gözlerim
Akan yaş mı yoksa kanıyor mu gözlerim?
Kalbim işini yapmıyor,kan pompalamıyor,
sendeledim.

Koltuğun kenarına ulaşmak istedi ellerim
Sonra halıya serildi zayıf,esmer bedenim.
Yerden kalkmak istemedim.
Aklımı salıverdim hayal bahçeme
Kim bilir,belki sana rastlar diye.
Dolaştı oralarda öylece,içinden geldiğince.
Uyandım köpeğimin yüzümde gezinen diliyle,
bakındım.

Ellerim titremeye devam etmekte.
Uzandım radyoya bitirdim ona işkencemi.
Aynaya rast geldim tuvaletin önünde
Akan yaş değildi,kan ağlıyordum,gördüm.
Kimseye görünmemek için odama döndüm.
Senin mektuplarını hatırlatan bir iz çıktı karşıma
Benim odam,benin bedenim,benim hayallerim
Senin adın,senin sözün,senin mektupların.
Hiç acele etmeden,teker teker
Hepsini okudum yeni baştan.
Hepsi payını aldı gözlerimden damlayan kandan.
Ne çok sevmişim meğer,ne çok sevilmişim,
hatırladım.

Irmaklarla yarışırcasına yasımı döktüm.
Pişmanlığımla boğuşup yorgun düştüm.
Gözlerimi çıkardım yuvasından,
Kulaklarımı ayırdım başımdan.
Tenimi sıyırdım senin sıcaklığınla sarılmayan.
Burnumu tıkadım tüm kokulara,senin olmayan.
Ağzımı kapattım ardından,
seni haykıramayan.
Yatağa yattım,yorganı üstüme çektim.
Sensizliğimi içime hapsedip uykuya daldım.
Ve rüyamıydı bilmiyorum ama;
yatağımda cansız kaldım.