Cansız cehennem. Şiiri - Vedat Korun

Dudaklarım dudaklarının mabedinde duacı.
Ellerim ten kapılarında esir dilenci.
Gözlerim o ahu bakışının göz hapsine mahküm.
Muhabbetim sinenin meyhanesinde sarhoş.
Sevdâya sual sorulmaz dalarım âlemine.
Sakın uyandırmayın düşmüşüm halden hâl e.
Çalmışım bin yalanın rüyâ tabirine.
Vefasız dünyanın ehli ölse de keyfi ölmez.
Var git sen de gönülden gönüle.
Pervâneler taht-ı fîrûzeye gömüle.
Ah! dertlere götürdün beni dertlerin anası.
Doğmamış sabahlara varmaya hiç kaldı.
Sevdânın anlamı olsa da bir kör kurşun,
Şu yüreciğime cephanesi yağsa da yetmez.
Ey yâr sen ağlarken mi gülecektim,
Sen gömmeden mi ölecektim?
Onca günahı taşırken
Göz yaşımdan kırık aynalara bakıp senimi görecektim?
Yalnızlıklara uğurlarken kendimi,
Sessiz gecelerde uyuyan kalbimi,
Hep kapında mı görecektim.
Bir hayâl çölünün ilhâmını beklerken dudaklarım,
Kanayan gözlerim serabını özler şimdi.
Tenini okşayan ellerim kavrulan taşlarda sürünürken,
Yerine râzı cansız hayâl ile mi inleyecekti?
Varsın çalsın kuru bahaneler.
Yalnız bana kalsın seninle bu cansız cehennem.
Daldıksa bir âleme ne olmuş?
Şunun şurasında bahtımıza baht mı doğacak?
Âleme ne Allah aşkına! ! !

20-08-2010.