Cansın Gürpınar Şiiri - Şevki Kayaturan

CANSIN GÜRPINAR

Ayağımda lastik çanta kolumda
Koşar yarışırdım tozlu yolunda
Eşim dostum vardı sağım solumda
Gözümde tütersin, cansın GÜRPINAR.

Sesi güzel olan türküler söyler
Öküzün iyisin koşardı beyler
Düzlüğe çıkınca kanıyı eyler
Özümde saklısın, cansın GÜRPINAR.

Yozu bırakırdı çoban otağa
Karnı doysun sürer gelir yatağa
Dereden geçerken düşer batağa
Gizimde yerin var, cansın GÜRPINAR.

Ot, ekin biçilir yazın durulmaz
Kanılar gıcırdan millet yorulmaz
Para pul ne gezer adı sorulmaz
Közümde yaktığım, cansın GÜRPINAR.

Tavuklara yazın kıran girerdi
Feleğinde zaten köylüyle derdi
Koyun kuzu ölür millet et yerdi
Sözümde sen varsın, cansın GÜRPINAR.

Yarma hazırlanır bulgur dökerdik
Güz gelince dama çorak çekerdik
Tarlaya el ile buğday ekerdik
Yüzümde tebessüm, cansın GÜRPINAR.

Kış gelmeden önce ayaz vururdu
Kar düşünce yeşil kalmaz kururdu
Duldalık yapardık evi korurdu
Bizimde türkümüz, cansın GÜRPINAR.

Tilki de kurdu da köye inerdi
Hayvanı boğazlar zarar vererdi
Köpekten kurtulsa mermiyi yerdi
İzimde izin var, cansın GÜRPINAR.

Ata nal çaktırır yapar tımarı
Kar kapatır bulamazdık pınarı
Kürürdük damda ki dağ gibi karı
Güzümde sen vardın, cansın GÜRPINAR.
Nisan, mayıs ayı doğa uyanır
Kapıdaki kangal dağı dolanır
Garip güneş görsün kış gelmez sanır
Dizimde dermansın, cansın GÜRPINAR.

Büyük konuşunca sözü dinlenir
Hikâyeler gece olur söylenir
Düğün dernek olur millet eğlenir
Sazımda sözümde, cansın GÜRPINAR.

Kayaturan şimdi tamda zamanı
İçeri atmalı unu samanı
Yaşamayan nerden bilsin harmanı
Yazımda kışımda, cansın GÜRPINAR.

29.08.2014 Saat: 12.04

Şevki KAYATURAN
Kültür ve Turizm Bak. Halk Şairi

KELİMELER:
Gürpınar Köyü: Sivas, Ulaş İlçesine bağlı
Kanı: Öküz arabası
Yoz: Koç sürüsü
Kıran: Ölümcül hastalık
Kaşağı: Hayvanların tüylerini düzeltmek için demir tarak
Çorak; Toprak evde su sızmaması için atılan killi toprak
Duldalık: Koruyucu siper perde, duvar
Anadolu'nun her köyünde çocukluğunu geçirenler gibi bende Sivas ili, Ulaş ilçesi, Gürpınar köyünün tozlu yollarında koşturup, ilkokulu köyünde okumuş, şimdiki gibi makine ve teknolojinin olmadığı bir dönemi yaşayan şuanda ona özlem duyan yaşı elliyi bulmuş bir insanın duygularını, mısralarla kendimce dile getirmeye çalıştım.