Canşikâr Şiiri - Fethiye Canğaz

Aşk dillerde lâl olmuş bir mısra imiş.
Susmuş susturmuş yüreklere kıvam vermiş
Lakin yeryüzünün kötülüğüne tanık olunca
Kadın, aşkı katrandan bir kefen bilmiş

Masum hisler bulanınca zihinlerin lanetli zehrine
Eski tadı vermiş olmuş sevenlere
Karşılık bulamayan hislerin terk edildiği zavallı yerlerde
Aşk asmış kendini, çok sevdiğim kirpiklerine

Aşkımız kahrından olmuş, günümüzün ham ve yavan meyveleri
Tatsız, yalandan ve şiirden mahrum gibi
Hiç müzik dinletilmemiş, sevilip okşanmamış
İşte aşk, umuttan ve huzurdan böyle yoksun kalmış

Ve ben uyurken yanımda hayalinin sıcak soluğu
Göz kapaklarımda dahi hissederim huzuru
Unutur, boşveririm kâinattaki bozgunu
İşte o an bana olur, hakikatin elle tutulur umudu.

Sevgilim uyanınca düş dolu uykusundan
Ütopyam çiçeklenir, aydınlanır güzelliğinin ışıltısından
Bahsi geçen hakikat yok olur kafamdaki buhrandan
Ve yuvarlanıveririm kâinatın yıldızlı ağından

Canşikâr sevemezmiş yüreğindeki kahırdan
Dualarım yetmezmiş kurtulmaya, yüz karası umuttan
Haykırışlar şarkı olur gözlerindeki huzurdan
Ve şiirler yetmezdir artık elimi tutmadığından

Nefret dolu sözcükler takılır dilimin kancasına
Evren sarıp sarmalar bizi soluğumuzdaki yaşama
Avcım çırpınır, kaçamaz esaretinden asla
Ruhumdan dökülen kan, çok şiirler yazdırır ona

Hep duymayı düşlediğim o ses
Ne fırtınalar kopardı ütopyamda
Yer yarıldı, haykırışlar duyuldu, kozalar yuvarlandı boşluğa
Çaresiz, gittikçe solan bir vaveyla koptuğunda
Duvarlarım yıkıldı, acımasız sözlerin karşısında

''Canşikâr, canımın avcısı!'' çığlığı
Sağır etti böyle acı haykırışın yankısı
Tutuştu, alev aldı yüreğimin son parçası
Yanıtsız kaldı vaveylamın bitap tınısı.

Alışmışlık kefeni bir kemirgen gibi emer ruhumu onu görmediğimde
Ben dönüşürüm ıstırabımdan ateşten bir heykele
Sevgilim yalan olup benzer külden hecelere
Ve hakikat derisi bürünür onun beyaz tenine

Ütopyamızda yankılanan acı dolu vaveylalar
Dağlarken acımı, kahrım dinmez olduğunda
Sığındığım yalnızlık gürültülü gelince bana
Kaçışlarım heba olur, onu aklımdan atamadığımda

Bir veda bu ikimize
Vazgeçişler yaksa da canımı son kerte
İnanmak yetmez artık ikimize
Düştüğüm umutsuzluk vurdu yüreğime son darbe.