Canom Şiiri - İsmail Türkmen

Karanlık sokaklarda yürüdüm
Berduş düşlerle zihnimde
Nereye gittiğimi bilmeden sürükledim ayaklarımı
Karanlık sokaklarda,
Avare düşlerde, sürükledim solgun çiçekler gibi
Oysa daha dün gece dikmiştim
Yüreğimin en güzel yerine, o çiçekleri
Solmaları bir berduş düşe bağlı imiş
Gibi solgun sürüklediler beni sokaklara

Hüzün kokan köşelerine attılar
Senden uzaklaştırıp
Karanlığa sardılar,
Sensizliğe iteklediler, yüreğimde sevgin varken
Hüzün perdelerini bir bir çektiler,
Seviyorken seni beni sensizliğe mahkûm ettiler,
Karanlık sokaklarda yürüdüm,
Berduş düşler zihnimde,

Düşecekken sensizlik yarına, gözü yaşlı
Bir ses geldi yıldızlardan, “dur! ” dedi
Uzat elini tut beni hayata,
Sen olmazsan kalamam hayatta,
Sevdiğim sesti, sıcacık, sevecen
Kaçtı berduş düşler zihnimden
Aydınlandı karanlık sokaklar,
Can buldu peşimde sürüklenen solgun çiçekler,
Her renginden açtılar, gök kuşağının
Sevgi olup uzandılar boğazın bu yakasına

Mavi deniz üstünde uçarken martılar,
Kanatlarına alıp düşlerimi
Sana ulaştırdılar Canom,
Sevgi yazdılar, yüreklerimize,
Aydınlık umutlara yelken açarken düşler
Yüreklerimiz liman oldu sevgimize,