Hayat, bir bütün olarak beliriş ve fark edilişse de; bu bütünlüğü biz tam anlamıyla da kavrayabilmiş değiliz. Yaşama göre çevre, olumsuzluklarla doludur. Çevre hayatı destekler biçimde değildir. Çevre hayata zorluklar gösterişle yaşamı, ancak olağan üstü bulunabilir yaşamlar şekline parçalamıştır.
Neredeyse doğanın her bir zorluk yanına göre, hayat adeta; her bir zorluğu, her bir canlı türüne pay ederek, her bir zorluk direncini yaşantı şekli kılmanın tutumu içindedir. Hayat doğanın toplam zorluğuna gösterilen dirence göre parçalanan bir tutumlaşma ilkesi olmuştur. Doğa düzenli akan enerjiyi sevmiyordu. Hayat ta, tam bu noktada konumlanmıştı. Düzensizliğin karşısına düzen getiriyordu.
Bu parçalanışın her bir yaşam biçimi, diğerine; olağan üstü yaşam olmanın zehabını (sanısını kanısını, sanmasını) verir. Aslında hayat bu olağan üstü lüklerle olası ve sürdürülebilirdir. Size olağanüstü gibi gelen şey; hayatın, hayata tutunma zorunluluğu ve yaşamın çevredeki nişleri kullanım özellikleridirler.
Bu nedenle belki de yaşam bir bütün olarak akmak yerine, parçalar halinde akıp bu zorluklara parçalar üzerinde seyreden akış nispetlerine göre dirençleşeceklerdi. Hayat zorluklar derecesindeki çeşitlilikle akışlar yapıp, bu zorluklarla baş etmiştir. Çevrenin toplam zorlukları; hayatın parçalanması oranında çevre basıncı daha bir baş edilir, daha bir az zorluk şeklinde hayat çeşitliliğinin olağan üstülüğüne dönüşmüştür.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta