Canlı Gülüşler Şiiri - Ayşe Atamaz

Bir sesti sevgimiz önce
Fısıltılarla uğuldayan
Sözcüklere dökülmeye çabalayan

Sonra…
Çok sonra, sen gidince
Kelimeler sessiz kaldı
Sensizlik sardı sokakları
O kadar ki;
İzmir cansız kaldı sanki
Soluk alamadı o an aşıklar

Öyle derindi ki gülüşlerin
Bütün bostanlı çiçek açardı bize
Çiçeklerimizi toplasalar
Bütün evler renklenirdi
Rengarenk olurdu dünyam
Boşverirdik dertlere
‘Neyse..’ derdik kederlere

Ama bak soldu çiçekler…
Gülmedin ki onlara;
Can bulsunlar şu kocaman dünyada.
Elbet güleceksin diye
Şimdi bekliyorlar
Sen gelmesen de
Muhakkak bir selam gönderir diyorlar.

Ayşe ATAMAZ