Canlı Doğa Şiiri - Naki Aydoğan

Canlı Doğa
Hayat dediğin kemik çorbası suyu işte
Yeryüzünün kemiğine bak, suya bak
Doğaya bak, canlı serilmiş yatıyor
İlla da aklın ersin diye bir hayvan mı belirsin
Kendine bak yüzde kaçın su, can suyun
Mizacında sulu, kalk toplan yürü git
Doğanı toplan aklını başına al düşün
Sana toplan dedikse doğayı kazı demedik
Suyu betona göm demedik eşek herif

Aydınlık pompalayan güneşe bak
Uzayda tek başına bir kalp
Sarmış sarmalamış gezegenleri yörüngesinde
Kalp tüter mi yak bir çoban ateşi tüter
Dağ başında yanan çoban ateşi kime yeter
Açık kalp, açık ateş gören göze umut yeter
Kalbimizi açmışız ortamıza etimizi kopartıp pişiririz
Afiyetle yeriz kendimizi, canımız canlı yer
Şu fabrikanın kalbine bak koca ocak yanar

Doğa dağ taş yatar kemiği su birikmiş
Eti toprak elenmiş kalbi ateş bağrında
Ruhuna bir kibrit çalma kanar kalbi ateş
Taş ne lan, bu; suyu alınmış kemik parçası
Kaz toprağı ulan, sulu elementlere bak
Kaz kaz birde elmas gör ki aklın şaşsın
Canlı doğanın etrafına saçılmış gözleri
Gözlerini alamadın değil mi alamazsın
Aklını alır ruhunu verirsin serseri seni