Canlı Canlı Gömdüler Şiiri - Kemal Ateş

Nice kullardan ne darbeler yedim
Beni de isyankar ettiler dostum
Oysa ki gülleri ne çok severdim
Dikenle kavgaya sürdüler dostum

Aşıkları sazına küstürdüler
Sevenleri kurşuna dizdirdiler
Kalbi can evinden sürgün ettiler
Beni de nankörden bildiler dostum

Hangimize yetmez bir lokma ekmek
Bu ekmekten ziyade kin yedirmek
Masallarda kaldı sevmek sevilmek
Yarama tuzu bastırdılar dostum

Böyle bir kavga adil sayılır mı
Ölmüşse Habil tekrar uyanır mı
Adaletsizliğe can dayanır mı
Sevdayı sırtından vurdular dostum

Bir yumrukta zulmün bağrını deldim
Dövüşte çağlayan,savaşta seldim
Aşkın mızrağıyla kendime geldim
Dünya kaç bucak öğrettiler dostum

Sol elden gösterip sağdan çaldılar
Sözde yandaş sözde arkadaştılar
Nefesimi dahi söküp aldılar
Beni canlı canlı gömdüler dostum