Canlı Bina Şiiri - Atilla Kaya

I

Sessizlik, sessizlik buruk sessizlik
Karanlık, karanlık haksız karanlık
Çöktü üzerime birkaç yıldır
Asır gelen birkaç yıl
Kapandı gözlerim, kör edildi
Duymaz oldu kulaklarım
Gömdüler ölmeden
Tüm diriliğimle
Yok saydılar
Yılgınlık, çaresizlik, umut dolu
Sonsuz bekleyişimle

II

Ölmem, ölemem, ölmedim
Öldü deselerde
Sırtlanlar
Kalleşler
Aşağılıklar
Varken
Yok olamam, olmam
Umut
Gelecek
Mutluluk
Benim
İnancı var insanların.

III

Hınç dolu, çoşku dolu, hırs dolu
Karanlık günlerin alışkanlık olduğu
Aydınlığın düşlerde kaldığı günlerde
Bunaltıcı sessizlik
Anahtar çevrilişiyle bozuldu
Üç kişi
Sessiz
Sakin
İnançla
İşlerine koyuldu
Hey, Hey,
Kim durdurur güneşin doğuşunu ha
Kim engelliyebilir yağmurun yağışını
Söyleyin
KİM
Nasıl yok edilir sevda
Nasıl yok edilir gerçek
Ustanın değişiyle
Nasıl balçıkla sıvanır güneş

IV

Önce gözlerim
Sonra kollarım açıldı
Yine sarıldım dünyaya kopmamacasına
Kaçıncı doğuşum unuttum artık
Her defa devleşerek dikiliyorum karşılarına
Bu kovalamaca hep sürecek
Ta ki
Sosyalizm
Gelinceye-
Dek

V

Üç kişiydiler ya
Sonra teker teker geldiler
Eskiler
Yeniler
Dahada gelecekler
Dalga dalga
Akın akın
Su akarını yine buldu
Sosyalizm
Halkların
Sönmeyen
Tek
UMUDU
10/06/1994