Canlarım Benim..! Şiiri - Feyzullah Aydın

CANLARIM BENİM..!

Seni sana olan sevdamla sevdim
Anamın şefkati gibi saf ve temiz, babamın gözüyle aynadan bakarak
Sevdim.
Tüm hünerlerimi kullanarak; okumayı, yazmayı,
Dünyanın nasıl döndüğünü, hesap yapmayı, zoru başarmayı öğrettim…
Bıkmadım, usanmadım! ..
Bıkmadığı gibi öğretmenimin…
Kemiğimin iliğine gücü, gözümün irisine ışığı koyan öğretmenim gibi
Öğrettim.
Tükenmedim canlarım benim tükenmedim, ışıldayan gözlerinizden
Aldım gücümü yılmadım, yıkılmadım.
Altısında aldım seni ana kucağından, şimdi yirmi altısındasın belki
De… Büyüdün.
Öğretmen, doktor, hemşire belki de tüccar olmuşsun şimdi…
Ben de büyüdüm seninle. Aynı oranda aynı eksende seninle
Büyüdüm…
Saçtığın ışık, teşhisteki ustalığın, kazançtaki başarın kadar büyüdüm.
Sevdim,hep sevdim seni! ..
Yavrusunu seven baba, çırağını seven usta,mahsulünü seven çiftçi
gibi sevdim.
Emek harcadım yoğurmak için hamurunu,
Beynine insanlığı, gözlerine gerçekleri işlemek için, çabaladım.
Koştuuum koşuşturdum yoruldum.
Ama olsun! ..
Sen varsın ya yetiştirdiğim; Gurur kaynağım, yarınlarımın umudu,
Dershanemdeki öğretmenim,
Hastanemdeki doktorum.
Gençliğim,
Ölmez projelerin mimarı.
Sen varsın ya masmavi denizlerde yüzen gemimin kaptanı,
Bulutlar arasında süzülen uçağımın pilotu,
Uçsuuuz bucaksız evrende yıldızlar arasında gezinen uzayımın
Astronotu,
Sizler var ya sizler, canlarım,
Canım dediklerim…
Ancak ölümün ayırtabileceği canım öğrencilerim! ..

04.03.2001
M.Feyzullah AYDIN