Dışarıda tipi vardı
Soğuklar alabildiğine
Küçücük bir serçe
Tutunmaya çalışıyordu
Çalılıklara
Nafile rüzgar
Sert esiyordu
Ne yana dönse
Uçuyordu kanatları
Yorgun ve çaresizdi
Bekledi durdu
Ona bakıyordum
Duvarın köşesinden
İnce bir ses geliyordu
Bu canlarımın sesine
Benziyordu
Onlar hasta yorgun
Düşmesin diye
Gözlerinin içine bakıyordum
Ama serçenin
Bir bakanı koruyanı
Olmayacaktı
Nafile rüzgar
Alabildiğine uzaklara
Uçurdu, kanatları
Çalılıklara takılmıştı
Gözden kayboldu
Gözlerim dolmuştu
Canlarımı özledim
İki fidanım
Koruyanım kollayanım
Ben onlarsız
Onlar bensiz nafile
Yaşayamaz desem de
Rüzgar bazen sert esiyor
Nelerin getireceği
Belli değil fani dünyada
Yüreğimde sevgileri
Bedenimde dilleri
Vecdi söyler bu hayatta
25.02.2008 Ankara
Vecdi HatunoğluKayıt Tarihi : 25.2.2008 19:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Oğlum Yusuf Deniz ve Barışcan hasta olacaklar diye çok korkarım ve onlarsız bir ev hayatı düşünemiyorum.Canlarım benim.Bu şiirimi ikisininde bir gün hasta oldukları bir günde yazdım.Ama kısa sürdü iyileştiler.
TÜM YORUMLAR (2)