Canları nasıl isterse! Şiiri - Kamil Çağlar

“Bırakıyorum yapsınlar, bırakıyorum geçsinler”!
Canları nasıl isterse, öyle davransınlar..

Aklıma gelen her türlü ilişkide,
aramaktan bıktım artık özgür bir irade.
Hak ve özgürlüklerimi teslim ediyorum,
“kısıtlı teşebbüs ve kısıtlı iradeye”!

Özelliklerini dünden kaybetmiş
bir birey olarak yaşamayı,
korunmayı bir kenara bırakmış
ruhu yıkılmış temel anlayışları;
terk ediyorum acı bir söylemle..

“Bana göre aşk, elini çekmeliydi üzerimden”

Ruhumu da çekip çevirecek en mahir güç
“Yaradan’ın görünmez eli”ydi!

Kişisel çıkarlarımı çalmak isteyen bireyler;
Amansız yarış ve bitmeyen bir rekabetle,
verimli saldırılarla etkili oluyorlardı.
Benim yapmam gereken,
bu yarışın adil geçmesini sağlamaktı!
Kökenimde bulunuyordu,
girişimcilerin haklarını korumak!
Bana göre yarışı kazanamıyorsa kişi,
“bunun nedenini kendinden bilmeli”!

Sunduğum yeterince kaynak,
yarışı herkesin kazanmasına yetebilirdi.
Yarışa odaklanmış sert bakışlar ortamında
“arada kalanların”
ne olacağı beni asla ilgilendirmiyordu!
Ezilenlere pek önem vermiyor,
“ayakta kalan sağlar benimdir “
içgüdüsüyle hareket etmeye devam ediyordum!
Çıkarlarımı çalmak isteyenlere karşı
mesafeli duruyordum.

“Bırakıyordum yapıyorlardı, bırakıyordum çalıyorlardı”!
Canları nasıl isterse, öyle davranıyorlardı..
“bırakıyordum öyle sanıyorlardı”!

11.02.2005 22.00