Yorgunum İki Şiiri - Fahri Bulut

YORGUNUM İKİ
Kara görünüyor aklar,
Yorgunluğu sevgi saklar.
Güler oldu vicdan yoklar,
Aşk peşinden koşa koşa,
Yoruldum canlar yorgunum.

Yüce dağlar aşar iken,
Batmazdı ayağa diken,
Mutsuzlukmuş beli büken,
Aşk peşinden koşa koşa,
Yoruldum dostlar yorgunum.

Rüzgârlarla yarışırken,
Toz dumana karışırken,
Pehlivanla güreşirken,
Aşk peşinden koşa koşa,
Yoruldum canlar yorgunum.

Hasretim hayale, düşe,
Kalmadı o sevinç, neşe,
Gâhi kalkıp, gâhi düşe,
Aşk peşinden koşa koşa,
Yoruldum dostlar yorgunum.

Gençliğim bitmez sanırken,
Gece dost, düşman tanırken,
Tas tas mey içip kanarken,
Aşk peşinden koşa koşa,
Yoruldum canlar yorgunum.

Rızazade gamla, keder,
Gönlümü derbeder eder,
Ömür denen böyle biter,
Aşk peşinden koşa koşa,
Yoruldum dostlar yorgunum.
7.02.2022
Fahri Bulut Rızazade