Canlar sökülmüş…
Maviden, kızıla, dönen gökyüzü,
Gün batımında, gözyaşına mahkûm,
Son martıda geçiyor, kanat çırparak,
Görünmezlik var, havanın pusunda…
Karanlık bulutlar, sarıyor göğü,
Rehavetin kördüğümü, vuruyor yüreğe,
Gölgeler kaybolmuş, ayın ardından,
Kitli kapılarda, soğuk bir ten var…
Üşüyor yürek, her çarpışında,
Yağan kara, teslim ruh âleminde,
Cansız bedeninde, coşan anılar,
Duyguda süzülür, kartal kanadında…
Karanlık çöker zifir gök kubbe,
Yıldızlar kayıp, ay kayıp, bilinmez nerde,
Sanki mahşer günü görünmez bedenler
Canlar sökülmüş, yaşam yeleğinden…
Oktay ÇEKAL
22.11.2011- 04.39
Kayıt Tarihi : 1.12.2011 23:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!