Canlar Şiiri - Ayhan Selçuk

Canlar can beklerken karanlıktan
Tacına bürünmüş geliyorlar bahardan
Bin bir hafakan ruhlarda buhran
Darılmak yok hiçbir söze tek söz nalan

Öyle bir yol ki sende bilirsin ki dönülmez
Dönen ne haindir ne de hizmetkar
Bağrına vurulan boş sokaklar
Taşır seni ebediyete limansız bırakmaz

Tak tak ayak sesleri yankılanırken gökyüzünde
Bir loş sessizlik oluyoruz ırmakların kenarında
Sahtelikleri bırakınca ardı sıra
Bir mabet oluyor evimiz adın yarim olunca

Neymiş kimmiş diye sorulmaz
Gelene niye geldin denilmez
Kara kaşa kara göze bakılmaz
Adı sevda, gelince karşı konulmaz

Sorgucuna koyulursun usul usul
İtirazın kabul edilmez sen kalbine sokul
Bir söz varsa o söylesin bu mecliste
Gayrisi yalan, kimse inanmaz kemiksiz ete

Evet ben biliyorum, yolları sarp ve de yokuş
Ne gideni eksik oldu, ne dönmek isteyeni
Burası başka bir yer, diyar içinde diyar
Ne sen sor ne ben söyleyeyim dahası zarar