Cankuş Şiiri - Levent Kayahan

Umutlanırdım sevdaya her saplanışımda
Bir çocuk saflığıyla kanardım cankuş
Kahrolurdum aşkta her aldanışımda
İhanetsiz dünlerimi arardım cankuş
xxxx
Giderdi her birisi başka nedenden
Alıp.ta götürürdü canımı tenden
Bir hatıra kalırdı her terkedenden
Tutuşur alev alev yanardım cankuş
xxxx
Bilmem, kaç kez gönlüme sevda düşürdüm
Her gece kendimle dert bölüşürdüm
İçim bir volkan.dı dıştan üşürdüm
Kar yağardı düşlerime donardım cankuş
xxxx
Yanlızlığımla yaptığım kavgalardan usanıp
Bir sinsi ve sahte gülüşe kanıp
Uzaktan görüp.te çiçektir sanıp
Kaktüslerin dallarına konardım cankuş
xxxx
Bir yerde karşılaşsak yüzlerine vurmazdım
Üzülürdüm ama üzerinde durmazdım
Niye gittin diye hesap sormazdım
Kendimce ayıplardım. kınardım cankuş
xxxx
Bin kez ağlıyordum bir kez sevinsem
İçime atıyordum hor görülüp çiğnensem
Bir darbe yiyordum kime güvensem
Her sevdayı gönlümde sınardım cankuş
xxxx
Ben zorla alınan haraç değildim
Sevgi dilenmeye muhtaç değildim
Yaprakları dökülmüş ağaç değildim
Sarsılmayan asırlık çınardım cankuş
xxxx
Kalbime yazardım aşk hecesini
Hiç aklıma getirmezdim neticesini
Hissettiğim duyguların en yücesini
Bütün benliğimle sunardım cankuş
xxxx
Sevgimi sebil gibi harcayanların
Dengi oldum. dengim olmayanların
Ömrü boyunca sevgiye susayanların
Kana. kana içtiği pınardım cankuş
xxxx
Ben uykusuz gecelerde onun yasında
Gülüp eğleniyordu o sefasında
Yıkılır dağılırdım her defasında
Yüreğimi zar. zor onardım cankuş
............................................................................