Cankurtaran Şiiri - Yusuf Koç

Sirenler alabildiğine çalıyor,
sesi kulakları tırmalıyor..
bir doktor...bir hemşire çabalıyor,
ümit yok..çare yok.. ilaç yok..!

aşkım var o cankurtaranda...
bir işim kalmadı diyor dünyada..!

Düne kadar mutluydu oysaki,
çok hoş görünüyordu gözüne...
şimdi istemediği dünya..
ve her günü hülya...her günü rüya..
bugün yaşanası gelmiyor ona dünya...!

aşkım var o hasta yatağında..
bitmiş benim gibi sevda batağında...!

Gözyaşı dökülecek ardından biliyorum,
ama ağıt yakılmasın istiyorum...
her cankurtarana bindiğinde aşkım..
ben de tükeniyorum..
ve yaşamı bu aşklar için törpülüyorum..!

aşkım şimdi klinikte..komada..
bilmem ki hangisi var sırada...!

Ne aşklar yaşadım böylesine hüzünlü,
bir cankurtaran sedyesinde biten...!
ve ne aşklar gördüm..
geçmişin karanlığında yiten...!

aşkım var o cankurtaranda umutsuz..
bir dünya yaşayacağım...kurak susuz..! !