Çankaya Rüzgarları Şiiri - Hasan Kocaman ...

Kavgada bile söylenmez
Eğer söyleyen insan ise
Karşıdakinin kutsalına
Dil uzatıp söverek eğlenmez…
…
Kastı ortada… Belli!
Tasarlanmış hem de planlı
Çocuk değil, yaşı en azından elli
Söylerken de çok heyecanlı
…
En insafsızından hakarete uğruyor
Bağır Kal’ın dudaklarında
Koca bir toplum, koca bir ülke,
Koca bir inanç, koca bir ilke…
…
Bağır Kal,
Dil uzatıyor Harem-i İsmete!
Tek başına aşağıya çekiyor
Seviyesini siyasetin
İnanların payına düşen
Bakın şu kısmete…
…
Tecavüz var,
Hem inanca hem de mahreme
Çankaya Rüzgârları eserken,
Söylenen küfürdür,
Söylense bile namahreme…
…
Biliriz ki, rahatlık yoktur
Bu dünyada Müslüman’a
Eğer, rahatsa bu insan
Şüphe ederiz onun insanlığından
…
Ufukta görünen fecir midir?
Bin bir çileden sonra
Gamzeli Şafak’la gelen ecir midir?
…
Ciğerlerine kadar çürüyen düzenin
Bu milleti kendi vatanında parya görüp üzenin
Allah belasını versin
Müslüman’ın ağlayan haline gülenin
…
Gurur ve kibir ehramları altında
Ezilen tağutlara acımayın
Gündemde kalmak için
Kendi kalesine gol atanlara
Dönüp bile bakmayın…
…
Bir yanda ekmeğe muhtaç insan,
Diğer yanda parayla şaşıran şişman
Bir yanda sistemin kodladığı aydın
“Ey Müslümanlar, işgal edildiniz”
“Günaydın…! ”
…
Km–281206