CANIZ Biz CANLAR Şiiri - Ramazan Kılıç

Aklım kalem oldu yüreğim defter
Yazdım hece hece yazdım her sefer
Gözlerim kulağım sa oldu nefer
Yürekler okudum canız biz canlar

Çocuk oldum duvarlara yaslandım
Gençliğimde yenilmez bir arslandım
Musibetler gördüm hemen uslandım
Yürekler tanıdım canız biz canlar

Ben gönlüme nokta virgül koymadım
İnsan olan insanlara doymadım
Kelepçeler vurdum nefse uymadım
Can olmak istedim canız biz canlar

Ana baba gördüm cana ağlayan
Ne evlatlar gördüm yürek dağlayan
Hak yolunda gördüm coşup çağlayan
Yürekler tanıdım canız biz canlar

Gördüm kalbi kötü gaddar yamanı
Bildim dara düşen diyen amanı
Tutam dedim tutamadım zamanı
Yürekten acıdım canız biz canlar

Bakar da dünyayı gördüm görmeyen
İnsan da insanlık bilmez bilmeyen
Alim de ilminden zerre vermeyen
Hamallar tanıdım canız biz canlar

Okuyup ta cahil kalanlar gördüm
İnsan da içi boş olanlar gördüm
Ben ne haksızlıklar yalanlar gördüm
Hakikat ı sevdim canız biz canlar

Tanıdım haramı helâl sayanı
Duydum ağlamadan acı duyanı
Ancak nefsi için cana kıyanı
Yüreğimde kıydım canız biz canlar

Baktım elleri boş yüreği dolu
Şükürle karşılar yokluğu bolu
Olmak ister hakkın en makbul kulu
Canları tanıdım canız biz canlar

Yüzü gülse insanlık emin olur
Söz söylese vallahi yemin olur
Zabd eylese bu dünya kimin olur
Bilenler tanıdım canız biz canlar

Duydum vatan için canını veren
Ne ismi duyulmuş ne de bir eren
Ama ölü değil mezara giren
Şehitler tanıdım canız biz canlar

Gördüm serveti var huzur bulmayan
İsmi var dünyada kendi olmayan
Baktım benzi solmuş gönlü solmayan
Yürekler tanıdım canız biz canlar

Dili var da gördüm bir şey konuşmaz
Dünya yansa hiç bir şeye karışmaz
Her şeye sahiptir bulmuş yarışmaz
Asalaklar gördüm canız biz canlar

Gördüm nur yüzünde güller açanı
Bildim gönlü engin sevgi saçanı
Sordum insan gibi gelip göçeni
Canları aradım canız biz canlar

Tanıdım inatla kusur işleyen
Yaban atlar gibi gördüm kişneyen
Görmedim yüksekten yere düşmeyen
Mezarlar tanıdım canız biz canlar

Gördüm haksızlığa boynun büken i
Bildim mecbur kalıp çile çekeni
Ama insanlığa zulüm dikeni
Attım yüreğimden canız biz canlar

Gördüm de unutmuş soyu-sopunu
Bilir bilmez yutmuş zaman hapını
Sen yine de örtme gönül kapını
Diyerek yaşarım canım ben canlar

İSTANBUL 06 06 2010