Canına yandığım Şiiri - Canan Aytın

Neredesin ey zifirine yandığım sevdiğim geceler!
Büyülü bir aşk gibi sabırsızlıkla beklediğim
Kimi zaman kendimi bulduğum, kimi zaman delirdiğim
Ey karasına kandığım karanlık geceler!

Ne oldu birden değişti herşey
Her gecem dert oldu bana, her gecem ızdırap
Gündüzümü bile kararttı, o bile harap
Şu kuluna yardım et, ne olur yâ Râb

Gecenin gerçek yüzü artık soğuk bana
Geceler bana düşman, sadece bana İsyankar
Senden, benden, tüm hakikatten bile günahkar
Tut elimden çekip al beni bu kara geceden ey yar!
Belki de seninle yaşanacak, aydınlık günlerimiz var
İçimi derin bir sancı, ruhumu buzul kaplar
Anlatılmaz bu dert, bu acılar, sanki ciğerime hançer saplar

Sıcak bedenim gecelerde buz kesilir
Ne kalabilirsin, ne de gidebilir
Bunu ancak yaşayan ve hisseden bilebilir

Ey canına yandığım;
Seni gecenin sessizliğinde, sensizliğimde özlerim
Bazen sana acı gelse de, ağır gelse de sözlerim
Bu kadar için için kan ağlarken yüreğim
Sanma ki, sadece yaşaracak gözlerim
Canan Aytın