Canın yolculuğu Şiiri - Necip Çibuk

Bir nefes yok olmuş,
Gözler bakıyor solmuş,
Morarmış gökyüzü acıdan,
Cesedi musalla taşına konmuş.
Sanki gülümsüyordu sevenlerine..
Hıçkırarak girdik içeriye,
Yine farkında değildi.
Beyaz bezi sardılar.
gözlerine,

Tabuta koydular
gitmiyorum der gibi
herşey karıştı biribirine,
Varıldı mezarlığa
ümitler düştü karanlığa,!
Koydular sesizce mezarına
topraklar döküldü.üzerine,
Bitmek bilmiyordu toprak,
atıldıkca üzerine,
Sanki toprak bereketlendi.
Azrail'in fendi
Yusuf Can'ı yendi.