Canın Senin İstanbul

Yaradan kıyametin saatini kurmadan,
Dengesiz omuzlardan mahşerde utanmadan,
Yüzlerimiz sonsuzluk suyuyla yıkanmadan,
Son kez olsun nefesin yürüsün tenimizde.

Sen,saklı rüyaların aşikar ifadesi,
Sevdalı şairlerin gözlerinin sürmesi,
Ağlayan kadınların gülümseyen gamzesi,
Toprağa karışsak da saklarız yüzümüzde.

Mekan,sığılmayan sandık gibi bucaktayken
Zaman,duyulmayan çığlık gibi uzaktayken
Dünya,yutulmayan lokma gibi kursaktayken
Öpülüp alna konan ekmeksin elimizde.

Kalemler izah arar mücerred kimliğine
Her sancılı şairin işlersin iliğine
Dualar aşkı sarar nazenin gömleğine
Ötelere gitsek de taşırız üstümüzde.

Tarihin gözyaşları avucunda birikir.
Unutulmuş zamanlar hafızanda diridir.
Ya senin gözyaşların nerelerde birikir?
Denize karışmasın,biriksin içimizde.

Adın senin İstanbul,alnımdaki yazıdır.
Yüzün senin İstanbul,kalemimin kanıdır.
Canın senin İstanbul,varlığımın canıdır,
Vakit gelir gidersem,yaşasın gözlerinde.