Canımsın canımın yongasısın 2

Can evinden vurulmuştu yaralıydı kuş
az daha ölüyordu pencereme konduğunda

nedense ölmek için penceremi seçmişti
gözlerinden okunuyordu ızdırabı

vermek üzereydi son nefesini
vakit yoktu yarasını sarmaya
ılık ılık akarken kan yüreğinden
nereden nereye

kim bilirdi ki uçup giderken

can kafesten uçup ta gitti
ağlamamak elde değil boğulduk hıçkırıklara

kim vurmuştu bu güzel kuşu
ızdırabı bakışlarında
aah yaralı yaralı kuş aah

vurulan o
çıkan can benim bedenimdeymiş
ışığım kalmamıştı her yer karanlıktı
uçup giitmişti neşemiz
yerini bırakarak acıya

yazık can kafesinden uçana
okyanusta yüzen bir balık olsaydım keşke
narıma yanmazdı deniz kızları

gönlüm de sanki bir serçe misali yaralı
kuşun ağzında bir de mektup
kokun sinmişti

ışıksız havasız çıkmaz sokaklardaydım
seninle geçen ömrüme yazık
heder oldu
kayıplardaymışım ıssız adalarda
nazlı meleğim
neredesin şimdi
demek isterdim

25 -Ekim -2008 Ankara