(canımıza) Okumuş Çocuk

Çocuğumuz okusun diye,
Öğretmenlere sunduk türlü hediye.
Ne var, ne yok sattık okuttuk,
Döndük kasap kapısındaki kediye.

Üniversiteyi kazandı,
Gençliğimiz gitti hep ona harcandı.
Araba sattık bir de evi,
Artık bıçak geldi kemiğe dayandı.

Biz gönderdikçe o hep yuttu.
Anayı, babayı kardeşi unuttu.
Bizden biri değilmiş gibi,
Şimdi o kendine farklı bir yol tuttu.

Okuyup adam olacakmış.
Nerede, adam olmak ona mı kalmış!
Her şeyimizi ona verdik,
Sanki yedi sülaleyi kurtaracakmış.

Okul yok, boşta gezer şimdi.
O yatar, uyur vakit olur ikindi.
Bir nasihat da edemezsin,
Çünkü o bir üniversite bitirdi.

Kariyeri var gitmez işe.
Umudumuz yıkıldı kalmadı neşe.
Hayat karnesi bol sıfırlı,
Kim iyi not verir bu hal ve gidişe.

Asil bir Şahin olsan ne çare?
Adam kemiriyor sanki olmuş fare.
Sen durma söylen dur,
Aymazlığın biri bin pare.

13 / 03 / 2005