Hayata canımın yanmış tarafından bakıyorum hep;
İki gözüm körmüş gibisine kapkaranlık her yer.
Can acımın yankısını duyuyorum her yerde;
Hayatı feryat dolu kulağımla dinliyorum hep.
Kilometrelerce koşmuşçasına soluk alıyorum hep;
Dizlerimin bağı çözülene kadar kovalıyorum umudu.
Hüsranla yıkanmış çocuğu oynuyorum son perdede;
Hayatın tiyatrosunu ıslak mendille izliyorum hep.
Çığ altında kalmışçasına bekliyorum kurtuluşu hep;
Yaşama umudum kesilmişçesine dua ediyorum.
Bulutların arasından görmeye çalışıyorum yıldızları;
Geceleri,yolcu bekleyenler gibi pencerelerdeyim hep.
Ucu kırılan kalemimi sivriltmeye çalışıyorum hep;
Alınyazımı değiştirmeye çalışıyorum her defasında.
Hüzünlü şarkılar söylüyorum uzanıp yatağıma;
Hayatı arabesk tarzından dinliyorum hep.
Kayıt Tarihi : 19.5.2006 14:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Metin Yüksek](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/05/19/canimin-yanmis-tarafi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!