Doğan her güneşin üzerine, hasretiyle perde çeken
Kanla sulanan gönül toprağıma, kahır tohumunu eken
Seni benden, beni ise bu dünyadan eden
Sen oldun be gülüm, canımın içi, can özüm
Kasvetli bir gündü, izine düştün servetin
Zamana yenildi umutların, tükendi bak şehvetin
İnatla çürüyen iki bedenin, işlenen cinayetin
Sebebi oldun be gülüm, canımın içi, can özüm
Duydum ki; o eski günleri özlüyormuşsun
Yaşadıklarımıza ise; kader diyormuşsun
Uğrumda ölmekten bile söz ediyormuşsun
Değmez be gülüm, canımın içi, can özüm
Nazarımda melektin sen, hep öyle kal
Nasihatim ne kalp kır, ne beddua al
Mutluluk denizinde yüzen tek sandal
Sen ol be gülüm, canımın içi, can özüm
14.12.2009
Engin ErgenKayıt Tarihi : 14.12.2009 18:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)