Canımın İçi.. Şiiri - Mavi Yağmur

her gün seninle ağarır canımın içi gözlerimi hiç açmam önce kokunu duyarım buram buram sonra nefesini hissederim sıcacık sonra ellerin dokunur saçlarıma tek tek hissederim sana ait ne varsa işte o zaman gün ayar ve aydınlatır ortalığı sevdiğin melodileri mırıldanır dudaklarım usul usul çayımızı demlerken pencere açıktır illa ki bir kuş cıvıltısı doldurur içeriyi çok uzaktan bir vapur sesi araba kornaları, melahat ablanın bağrışmaları uğultu halinde hepsi doluşur odaya tatlım kravatımı bağlar mısın sesiyle boşaltıverirler bir anda yaşamın sıradanlıkları çekiliverirler sahneden koca dünya da bir tek iki ses kalır ve iki kelime her gün seninle başlar canımın içi ve ben her sabah sol tarafımda bir sancı gibi yokluğunu hissederim.. her akşam seninle biter canımın içi hep aynı sağır gökyüzü kör bir düzen lal bir deniz iki yüzlü selâmlar arızalı bakışlar, yalancı yüzler yine aynı tempoyla biten bir mânâsız gün daha ve değişmeyen puslu ikindi üstleri hep aynı monoton, sıradan, zoraki akşamlar ya o geceler mavilerimde ihtirasların en bayağısı içimde pazarlıklı merhametler kafamın kalabalığında hesaplı dostluklar ajandası dönüp durmak hep aynı çemberin içinde kurtulmayı başaramadığım bir alınyazısı bir türlü karşısına geçip de kafa tutamadığım bir kader hepsi geceleri gelir bulur beni eski bir gramafon gibi ansızın bir yerde ölüp sonra seninle başlayan sabaha tekrar uyanmak sonra koyu mavi bir sensizlik hep aynı filmi sar başa diyen tuhaf bir replik.. ben sıradan şeylere meyletmem bilirsin canımın içi hayatsa benim, dilediğim gibi yaşamalıyım gönülse benim, gönlümce sevmeliyim kendi kalemime hohlayarak yazmalıyım alnımın ortasındaki o yazıyı kapıya bir tepik atıp, dalabilmeliyim odana ve sarılabilmeliyim sıkıca canımın boynuna dokunmalı dudaklarım kor gibi yakan dudaklarına ve boynundan içime çekmeliyim kokunu doya doya.. ama olmuyor işte.. sadece günü ağartıp seninle sonra kalıyorum ortada kendi kendime.. a.g.t / nisan2012