Canimin ici Şiiri - Serpil Maglicoglu

Bazen kacar insan kactigini fark edemeden
Icindeki memleketlere siginir, gizlenmek ister
Karsindakini uzaklastirincaya kadar yorar
Kendi icindekilerini yüze cikarir sonunda
„Biliyordum sen de“ diyebilmek icindir tüm cabalar

Karanlikta gecer günleri, yasantisi, günesi olmaz o dünyanin
Yapay günesle gecinir, asla ici isinmaz insanin
Acidir tüm varligi, aciyi bastirmak icindir tüm ugrasi
Oysa acilar kapali odalarda barinmaz, tasar,
Ancak paylastikca eksilir, azalir, güce dönüsür

Belki de anlatamadim, ben seninle icindeki memleketlere
Gelmeye hazirdim, karanliklarini paylasmaya gönüllü
Uzattigim ellerimi cevirdin, biliyorum elinde olmadan oldu
Uzaktan izledim seni, senden gizli, senden habersiz
Seninle birlikte benim de icim aciyor canimin ici