Canımın İçi Şiiri - Niyazi Şahin

Kör bir sabahın buğulu camına yazılıp
dilimden dökülen her kelimeye seni ilmekledim.
Hafızamın zulasında, ılgın kokuşlu günler biriktirdim bir gün dönersin umuduyla
Ve
Nedensiz susmalar biriktirdim güncelerimde
Kederim boyumu aştı

Canımın içi

Bütün rüyalarım siyah beyaz,
Özlemin dur durak bilmiyor içimde.
Kaç kentin erken saatlerine tanıklık ettim.
Kaç ayaza yüzümü yalattım.
Şarkılardan fal tuttum ikimize
ve
Vasıfsız hatıralarından
mutlulukla ilintili duygu yüklü şiirler derdim.
sözlerime hüzün bulaştı

canımın içi

Hayata hep kıyısından tutundum yokluğunda
Bırakıp gittiğin bu diyarların tadı yok şimdi,
Senli sahneler düşüyor hayallerime hep
Ve
Efkârın kafama
Düşlerin akşama
Yokluğun cama vuruyor.
Tüm sancılı anlara, bulanık yarınlara ve çürüyen yıllara inat
Zorba geceleri örtüp üstüme seni kocaman bir yürekle seviyorum hâlâ
Ama sen yoksun
Kaç gemi limana yanaştı

Canımın içi

Ne zaman seni hatırlasam
Yaşamak uçurum kıyısındaki dar ve ince bir patikaya dönüşür
Sancıların başlar kılcal damarlarımda
Geçmişin rıhtımına demir atıp yeniden nalân bir cümleyi daha hecelerim
Pembesine küs gözlerle baktığım hayattan.
Kabuk bağlamayan yaramı tekrar kanatırım.
Gel artık,
Efkârım gözlerimden taştı

Canımın içi