Canımın adıdır çocuklar.

artık aynalar o kadar kalabalık ki
yüzümü bulamıyorum
suretinde
hangi kitapta yazıyordu insanlık!
şu çocuk sesleri de olmazsa
inanmazdım hayata ki
saniye başı çalışan
kiralık bir katildi zaman

her gün dünün aynısı
sıradan mahur bir sabah
uykuya doymamış
otobüs saatleri gibi
belli başlı yalnızlık
bir fincan kahvede arandı
kalabalık
gerçek olan tek şey
işte o çocuk sesleri
duyuyor musun?

bak işte
bu acılar
bu yaralar
bu kor ki aşktan değil
gönlümün közünü
kıvıl kıvıl yakan
ağrıyan
canımın adıdır
çocuklar...

Gönül Çalımlı