Canımı Verirdim Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Küçüklüğünü görmeyi çok isterdim,
Kısa kesilmiş saçlarında beyaz kurdelalar,
Üstünde siyah okul önlüğü,
Boynunda beyaz yakalık,
Sıska bacakların dizlerine kadar açık,
Dizinden aşağı bembeyaz çoraplar,
Ayaklarında bayram ayakkabıları
Ve sırtında okul çantası.
Yine kulun-kölen olurdum
Körolası.

Basıl da bir istedim
Seninle bir ilkokul sırasında yan yana oturmayı,
Okul şarkıları okumayı birlikte,
Bembeyaz tebeşirler tutmayı ellerimizde,
Andımızı yazmayı karatahtaya,
Nasıl da bir isterdim
Yeniden gelebilsek
Dünyaya.

Paydoslarda köşekapmaca oynardık seninle,
Tüm köşeleri bomboş bırakırdım
Sırf sen koşup kapasın diye,
Çizgi oynardık, ip atlardık, uçurtma uçururduk,
Herkes yürüyüp giderdi
Bir yaşam çizgisinde,
Biz kalırdık.

Öperdim körpecik yüzünü-gözünü,
Saçlarını okşardım elimle,
Yiyeceklerimi sana yedirir,
İçeceklerimi sana içirirdim.
Kazasız-belasız bugünlere gelebilesin diye
Canımı verirdim.

(TANRI ÖNCE BENİ YARATTI isimli Serbest Şiirler 'inden > 71-72/100)