Canımı Sevgiyle Verdim Şiiri - Hüseyin K ...

CANIMI SEVGİYLE VERDİM

Ezelden ebede yüce kalemde,
Sevdalı sözleri gördüm, sevince.
Asırlar boyunca türlü kelâmda,
Sevdadan izleri sordum, sevince.

“Ol” dedi, sevgiyle var oldu cihan.
Güllerin gülüne, ayandı nihan.
Yürekten seveni boğar mı duhan?
Eşyanın künhüne erdim, sevince.

Kerem’i Aslı’ ya erdiren bağdı.
Leyla’dan Mecnun’un gönlüne yağdı.
Ferhat’a yol veren, aşılmaz dağdı.
Bıkmadan sabırla yardım, sevince.

Sevgiyle parıldar, gecenin yüzü.
Şafaklar sevgiyle, tutar gündüzü.
Sevgiyle yeşerir, güler yeryüzü.
Dikenlerde güller derdim, sevince.

Yârensiz durulmaz, sarayda, köşkte.
Hakikat sevgide, marifet aşkta.
Vuslat yollarında gönüller meşkte.
Hasreti dağlara serdim, sevince.

Sevgisiz geçen gün yaslı sayılır.
Sevdasız gönüller paslı sayılır.
Sineler sevdayla süslü sayılır.
Huzura sevgiyle girdim, sevince.

Sevdayla bezenmiş ömrün yanında,
Sevgisiz yaşanan günler, sonunda,
Davacı olmasın, mahşer gününde.
Saati sevgiyle kurdum, sevince.

Şikâyet eylemez, gönül derdinden.
Can kuşu sevgiyle uçar yurdundan.
Hicranlı gözyaşı akmaz ardından.
Canımı sevgiyle verdim, sevince.

Barışsın sevgide, gönül dilleri.
Saçılsın âleme, sevgi gülleri.
Mevlâ’ ya varıştır, sevgi yolları.
Nefreti sevgiyle kırdım, sevince.

Gazi Hüseyin KILBAŞ