Canımı mı esirgedim, birden ürperdim!

Ne vakit
Bir hevesin hengamesinde inlesem
Ruhumu bizar eden halin lisanını hiç bilmesem
Nefsime haz veren keyfiyet için imrensem
Gönlüm sarsılır, vicdanım kararır
Aklım korkudan sakınır

Can bahşedenin
Canan vecdiyle suhulete erdiren değerin
Edebin siret içinde ki mealinin
Gül misali bir nafiliğin, sessizleşen şiirin
Gözyaşlarını davet eden cehdin
Öteye olan değerin ve firkatiyle nefeslendirenin

Her nefis haktır
Hakikat için tevdi edilen bir heseptır
Aklın ve iradenin icmalinden südur eden farktır
İzan ve irfan için gayret göstermek fırsattır
Leşe kim teveccüh eder
Umutsuz can vebal için neyi bekler

Umudu solduran
Ruhunun kitabından uzaklaşan can
Tahkik ve merakı emanete tevdi eden bir insan
Korkunun resmidir, şuursuzluğun rengindir
Hesap edilmeyen an ne müthiş bedeldir
İzan sahibi bilir, ayan olan yol zahirdir

Ne zaman
Sukunet içine girsem ve düşünsem
Nebatadın ve içimde yaşattığım umutların
Sabır ve kanaat illa ki arım
Nasip olmayacaksa şayet emelim sayarım
Ümit içinde nefeslenmeyi kulluk olarak tanımlarım

Bilmeden
Ruhun ve gönlün sahifelerine erişmeden
Tefekkür etmek için direnen, fikirsizlik aşikarken
Nefsi telakkiler neden yapılır
Kula kul omak için akşam sabah aşındırılır
Kapılar lüzümsuz açılır, karanlıkta nur mu aranır

Zaman ruhun
Akıl hesabın, nakil izanın maksadıdır
Aşk, hakikate şiar olan lahzanın en kutsi tacıdır
Çilenin sabrında bulunur
Kulluğun ihlasında sevda olur
Mavera ruhun sılasıdır, ancak vecdinle pür olur
Esir eden nefsin terbiyesi kimden sorulur
Heves ve sürur ancak başarının olur