Canımı Ecelsiz Bir Köpek Aldı...

beyaz atlar koşuyordu
kaynağı yüreğim olan
ve akıp da yanağından düşen
nehirlerin kıyısında…

yalnız
bu bir düştü
elimi ateşlere soktum da
uyandırmadı beni acısı…

çünkü ben atların
nereye koştuğunu göremezdim
sevdam beni kör etmişti…

babamın
ve annemin
yanağından düştüm ben
az önceydi
sen görmedin mi…

sevdan beni uyandırdı bu düşten
çünkü senin sevdan bir ateşti
ve canımı ecelsiz bir köpek aldı
oysa henüz karlar düşmemişti…

elimde
bir tek çocuk gözleri
ve gençlik telaşı
ve babamın bana bıraktığı
ve içinde annemin
helal bir sütü vardı
saklanmıştı sol mememin içinde…

işte
sakladığım o süt aşkına
sevdim ben seni

sütüm beyazdı benim
bizim dağlarımıza yağan
beyaz yağmurlar gibi saf ve arıydı…

yüklemiştim ben namusumu
senin gözlerine
ah ne bileyim!
düşecektim ayaklarının altına…

dur
dur sakın basma
ağırlığınca ezersin beni
ağırlığınca kaybedersin
ağırlığınca hissedersin….

şimdi annem öptü beni
yanağımda durur sıcaklığı...